Hoogmoed, de debuutroman van Richard Hemker, is lovend ontvangen in de media. ‘Razend knap. Onmodieuze, ogenschijnlijk kalme literatuur die de geduldige lezer nog dagen zal achtervolgen,’ schreef Sebastiaan Kort in NRC Handelsblad (••••).
Rob Schouten in Trouw: ‘Roman vol stilistisch vuurwerk en superieure volzinnen.’ En: ‘De roman baadt in prachtzinnen, schitterend en ironisch, het is taal meer dan verhaal, verbeelding meer dan realisme.’
In De Groene Amsterdammer roemde ook Kees ’t Hart de stijl van Hemker: ‘Het begon langzamerhand tot me door te dringen dat deze stilistische hang naar het oude en vergetene geen toeval is. De schrijver zet zich ermee af tegen de gebruikelijke journalistiek getinte rechttoe, rechtaan stijl, die op het ogenblik in onze literatuur bon ton is. De gewoon-doen-stijl. Stijl is bij hem niet iets waar je niet over na hoeft te denken, hij zoekt ernaar, hij kiest ergens voor, hij weet dat iedere stijl een constructie is. Hij weet dat er niet zoiets als een “natuurlijke stijl” of “normale stijl” bestaat. Iedere stijl berust nu eenmaal op afwijking van het normale.’
