[p. 107]
Thomas Möhlmann
Zoek
Ik wilde weten waar je was
maar niet om bij je te kunnen zijn.
Iedereen zoekt natuurlijk: de hand
de mond de merrie de hengst de man
de hond, ik zoek niets meer dan een
plek waar jij niet komen kunt, jij zoekt
niets meer dan mij. Als een goedgevulde
wolk hang je geduldig boven de vette aarde
als een druppel rolde ik van je af en naar je toe.
Ik wilde weten waar je was, maar nu je overal
blijkt te kunnen zijn, trek ik me geluidloos terug
kleverig en bibberend en met ingehouden adem
trek ik als een veel te ruime warme jas
trek ik me het paard zijn vel, zijn vacht
en zijn zachte zachte manen aan.
Je de dingen en de dieren aantrekken, mooi. Goed voor het gedicht. Hengstig worden, merrieachtig, ieder naar zijn smaak. Ericsson kiezertoestellen werken ook na aanbeveling, ltho smidsvuuraanjagers stimuleren, als er maar omhelsd wordt met kroonklemmen (2-polig), gepaard, en liever niet te droog. Ook voor een paardgedicht trekke men in het paard, maar hou de adem uit.
