Wat altyd waar was word onontwykbaarder klaar:

dat ons inkrimp en dat begeerte vergeestelik en dat

die tyd sy gawes terugvorder en dat ‘n klad

van luisterloosheid oor die hede sprei

en alleen ons eerste herinneringe veilig bly,

dat die juk van gewoonte ons koppel, dat ons mekaar

wie weet by gebrek aan beter moes aanvaar.

En gedagtig aan die kille alternatief

mompel ek skielik waaragtig ek het horn lief.