Alles heb ik nu:

een vrouw die twee kinderen heeft

van een ander, maar zelf heb ik ook een zoon

Wij hebben een huis

een helft van haar, een helft van mij

Als ik alles optel is het één

toch, in wezen, is alles van de ander

 

Samen met mijn zoon kan ik niet weg,

want hij hoort bij zijn moeder thuis

Ook: mijn deel van het huis kan ik niet torsen

want alles hoort evenzeer bij de ander

 

Alleen mijn fantasieën zijn geheel van mij

maar mijn psychiater wil ze horen;

laat ik eerlijk zijn: hij wil dat ik ze voor mijzelf uit

Maar zo komen ze toch bij een ander

 

En geen ander duld ik in mijn leven,

geen ander dan beslist noodzakelijk

 

Zo vang ik mij en raak beklemd

men noemt dit wel geluk