[p. 123]
Judith Herzberg
Over het omhelzen na het afscheid
Altijd, of bijna, bij een afscheid,
dat beslag op de rest van de week, van de dag:
bel als je aangekomen bent. Laat even weten.
Kleef, plak, zuignap? Hebberigheid?
Eerder een achterstand van
omhelzen op beseffen, het omhelzen
gaat door als de motor start,
het gaat door als de auto de straat
uit rijdt, het gaat door
bij degeen die het nakijken krijgt
(wuiven is ook een omhelzen
van niets) het gaat door
maar vervaagt. Het mee-
leven mindert steeds vaart. De ruit
van de wuiver wordt meer
en meer matglas, waartegen
het ‘laat even weten’ voorzorg was.
