als een voyeur die met trillende handen

zijn verrekijker richt op die ene plek

waar hij in de schemering van een kleurige

 

jurk het hemelse meent te zullen ontwaren

zo opgewonden was ik toen mijn oog vanuit

het geopende raam bij tien onder nul in

 

snijdende noordenwind de prachtig gewelfde

ringen van Saturnus voor het eerst in hun

voor altijd onaanraakbare naaktheid

 

aanschouwde: dat het wonder wel degelijk

bestond en ik die er eindeloos naar mocht

kijken zonder ooit te worden gezien