De valsgeprikte mongool

Ik liep door de hoofdstraat van Utila, een piepklein eilandje voor de Caribische kust van Honduras. Een paar vlekken van koraaleilanden zijn daar honderden jaren gebruikt als overslagplaats voor slaven, door de Britten. Anders dan op het vasteland van Honduras is de bevolking dus overwegend zwart, een enkele keer met knalblauwe ogen zoals ik er…

Lees verder op

Het nulnummer, die nieuwe Eco

Het eerste woord van de nieuwe roman van Umberto Eco Het nulnummer is ‘Vanochtend’ en het laatste woord is ‘zon’. Daartussenin staan minder woorden dan hij ooit in een roman schreef. Sinds De naam van de roos lees ik alles van Eco. Er zijn een paar van die schrijvers: Daniel Kehlmann, Ian McEwan, Julian Barnes,…

Lees verder op

Briljante mislukkingen

Ik heb, zoals bijna iedereen dezer dagen teveel nagedacht, teveel gegeten en teveel gedronken. Teveel lezen kan nooit, denk ik, het is me althans nog niet gelukt.  Ik heb mij verliefd in Hella S. Haasse, een van de onontgonnen schrijvers op mijn geestelijke boekenplank. Mijn vrouw schoof me Zelfportret als legkaart toe, waarover zij enthousiast…

Lees verder op

Gilles van der Loo Editoriaal-Guinea Ter inleiding van dit nummer

[p. 3] [Tirade mei 2013] Gilles van der Loo Editoriaal-Guinea Ter inleiding van dit nummer We vergaderen wat af, hier aan de Herengracht. Nu dit schitterende en alweer tweede nummer van de nieuwe redactie in je handen ligt, kan ik zeggen dat de onderlinge verhoudingen zich beginnen af te tekenen in ons redactionele kerngezin. Menno…

Lees verder op

Maartje Wortel En dan ben je terug

[p. 35] Maartje Wortel En dan ben je terug Eerst is er zes dagen niets, geen mensen. Je hebt een eiland en je hebt jezelf. Het eiland wordt van jou en jij wordt het eiland. Je denkt: ‘Ik ben een eiland,’ en in zekere zin heb je gelijk. Je denkt: ‘Ik ben geweldig,’ en in…

Lees verder op

Gerbrand Bakker Iconoclasme

[p. 11] Gerbrand Bakker Iconoclasme Half maart 2011 kreeg ik een brief van René Appel en Manon Uphoff, respectievelijk voorzitter en secretaris van pen Nederland. Of ik lid wilde worden. Bijgevoegd was de pen-Charter, waarvan ik hier lid 2. overneem: ‘De pen verklaart dat onder alle omstandigheden, en in het bijzonder ten tijde van oorlog,…

Lees verder op

Jan Willems Terugblik

[p. 6] Jan Willems Terugblik Vijftien schrijvers, cabaretiers, filosofen of dichters vinden voor een weekje eenzaamheid op het Lauwersmeer; het moet voor de vpro een makkie zijn geweest, tenminste, als ze wisten wat ik weet van dit gebied. Als zij ooit op een ochtend bij Achter de Zwarten een Japanse zon hadden zien opkomen die…

Lees verder op

Kees Sluys Onweerstaanbaar proza van een onuitstaanbaar schrijver

[p. 37] Kees Sluys Onweerstaanbaar proza van een onuitstaanbaar schrijver Kars en Casanova ‘Levert een leven in de letteren nog interessante memoires op?’ vraagt Menno Hartman zich in de derde zin van zijn essay ‘Theo Kars, de Casanova van zijn tijd’ zuinigjes af. Men vermoedt reeds het antwoord. En inderdaad, acht pagina’s verder luidt de…

Lees verder op

Huug Kaleis Vijf en dertig jaar W.E. Hermans Of: Forum overtroffen

[p. 669] Huug Kaleis Vijf en dertig jaar W.E. Hermans Of: Forum overtroffen Het drama Periander moet het laatste werk zijn dat Willem Frederik Hermans in het Groningse Haren voltooide. De verhuiskisten moeten toen al in de hal van zijn huis gestaan hebben. Maar toen het in 1974 in druk verscheen, woonde hij al in…

Lees verder op

H. van den Bergh De heilige eenvoud van J.A. dèr Mouw

[p. 398] H. van den Bergh De heilige eenvoud van J.A. dèr Mouw Zijn plaats binnen de poetica van zijn tijd ‘natuurbeschrijvingen’ (vreeselijk woord!) J.A. dèr Mouw Van de dichter Dèr Mouw (Adwaita) is bekend dat hij ‘in spreektaal’ schreef, en toch zou hij moeilijk toegankelijk zijn; hij wilde niets weten van het literaire leven…

Lees verder op