François Bon (1953) volgde een ingenieursopleiding in Bordeaux en Angers. Vakantiewerk in de staalfabrieken van Lotharingen was zijn eerste kennismaking met een rauwe werkelijkheid. Tussen 1976 en 1980 werkte Bon in Moskou, Bombay, Praag en Göteborg, in de luchtvaartindustrie, op scheepswerven en boorplatformen. Met zijn debuutroman Sortie d’usine (1982) zette hij de toon voor een oeuvre dat door zijn ongewone locaties en zijn aandacht voor de technologische en maatschappelijke ontwikkelingen van de afgelopen drie decennia een opvallende plaats in de (Franse) literatuur inneemt. Sortie d’usine opent met de schreeuw van een fabrieksarbeider wiens arm verbrijzeld raakt bij een bedrijfsongeval. Hoofdthema is vervreemding. Daewoo: de wegwerpfabriek, tweeëntwintig jaar later geschreven, schetst de overgang naar het postindustriële tijdperk met zijn globalisering en de noodlottige gevolgen daarvan voor grote delen van de beroepsbevolking – massa-ontslagen, werkeloosheid en gebrek aan toekomstperspectief. Opnieuw is het thema vervreemding, dit keer niet teweeg gebracht door arbeid maar door het ontbreken daarvan. Hoe het dagelijks leven er uitziet van mensen die door de maatschappij aan de kant zijn gezet, blijkt uit het verslag van de gesprekken die Bon voerde met een aantal vrouwelijke werkneemsters na de sluiting van de Franse vestigingen van de Koreaanse multinational Daewoo in Lotharingen.
Sinds 1990 leidt François Bon zogenoemde ‘ateliers d’écriture’, zowel aan scholen en universiteiten als in jeugdgevangenissen (van dit laatste doet zijn roman Gevangenis aangrijpend verslag). Van de term sociaal engagement die in de literaire kritiek nogal eens valt wanneer het over zijn werk gaat, moet Bon overigens niets hebben. Hij benadrukt keer op keer dat de schrijfateliers hem dwingen om de wereld met andere ogen te bezien en hem stof voor zijn eigen werk bieden.
Behalve romanschrijver is Bon ook biograaf (van de Rolling Stones, 2002) en oprichter van een van Frankrijks eerste en levendigste literaire websites (www.remue.net). Na tien jaar legde hij in juni 2006 het redacteurschap van deze site neer en vervolgde hij zijn internet-activiteiten op persoonlijke titel. Zijn meest recente roman, Tumulte (september 2006), bestaat uit 227 fragmenten over ervaringen, herinneringen en dromen die hij tussen 1 mei 2005 en 30 april 2006 optekende en via zijn weblog toegankelijk maakte voor het publiek.
Op de website van Bon staan ook teksten over en van zijn generatiegenoten Pierre Bergounioux en Pierre Michon, die bij dezelfde kleine zelfstandige uitgeverij Verdier publiceren en met wie hij een hechte vriendschap onderhoudt.
Zie ook de eigen site van François Bon.
