Inge Schilperoord (1973) is schrijver en werkt daarnaast als forensisch psycholoog bij onder andere het Pieter Baan Centrum. Ze debuteerde met Muidhond, dat in maar liefst zeven talen werd gepubliceerd en ook werd verfilmd. Het won de Bronzen Uil 2015 en stond op de shortlist van de ECI Literatuurprijs, deLibris Literatuur Prijs 2016, de FintroLiteratuurprijs 2016, Opzij Literatuurprijs en de ANV Debutantenprijs. In 2022 verscheen haar goed ontvangen tweede roman, Het licht in de stad, die in 2024 in het Frans verschijnt.
Windstilte
Zolang Inge Schilperoord zich kan herinneren is ze krampachtig bang. Niet bang voor het Grote Niets dat volgt op haar eigen dood, maar voor de dood van haar naasten. En dan meer in het bijzonder van haar schrandere en autonome oma, met wie ze een bijzonder hechte band heeft.
Bijna drie jaar geleden overleed de oma van Schilperoord. Om zich te dwingen vertrouwd te raken met haar dood, bezoekt ze regelmatig haar graf op Oud Eik en Duinen in Den Haag, een van de mooiste en oudste begraafplaatsen van Nederland. Hoe vaker zij er komt, hoe mooier de plek wordt. Bloemen die ontluiken, blaadjes die loslaten, flarden van gesprekken die verwaaien, de stand van de zon en het kabaal van de halsbandparkieten hoog in de bomen. Tussen alle dode zielen die daar ongestoord kunnen zweven op windstille dagen onderzoekt Schilperoord haar relatie met haar oma, Tuf. En waarom we zo krampachtig – en altijd tevergeefs – pogen de tijd te doen stollen.