M. Vasalis (1909–1998) is de schrijversnaam van M. Droogleever Fortuyn-Leenmans, psychiater. In 1940 debuteerde zij met de novelle Onweer (onderdeel van het boekenweekgeschenk Drie novellen); in hetzelfde jaar verscheen haar bundel Parken en woestijnen bij Uitgeverij Stols, die bekroond werd met de Van der Hoogtprijs. Er volgden nog drie bundels: De vogel Phoenix (1947), Vergezichten en gezichten (1954) en de postuum verschenen bundel De oude kustlijn (2002).

De dichteres ontving voor haar oeuvre de Constantijn Huygensprijs in 1974 en de P.C. Hooftprijs in 1982. Hoewel zij altijd is blijven schrijven, verklaarde zij het uitblijven van nieuwe publicaties na 1954 als volgt: ‘Wat mij in en na de oorlog overkomen is komt hierop neer: een enorme relativering van mijn eigen lot… Ik moest voortdurend tot de conclusie komen dat mijn commentaar volstrekt overbodig was.’ Dit neemt niet weg dat haar werk door steeds nieuwe generaties wordt ontdekt; zij behoort dan ook to de meest gelezen dichters in Nederland.

In 2006 zijn haar Verzamelde gedichten verschenen en in 2011 verscheen Maaike Meijers biografie over Vasalis.