De wereld waar ik buiten sta

In de nalatenschap van Hanny Michaelis werd een groot aantal schriften aangetroffen waarin ze, onder meer tijdens de bezetting, een dagboek had bijgehouden. Het verslag van haar tijd op het Vossius-gymnasium in Amsterdam verscheen onder de titel Lenteloos voorjaar. In het tweede deel van haar oorlogsdagboek, De wereld waar ik buiten sta, verdiept het drama zich.
Michaelis werkt vanaf januari 1942 als dienstmeisje bij het gezin van de schrijfster Jeanne van Schaik-Willing. Ze ontmoet er beroemde schrijvers en kunstenaars, maar het werk en haar status zitten haar dwars. Er ontstaat een romance tussen haar en Nico Donkersloot, de twintig jaar oudere dichter en hoogleraar, waaraan een eind komt als hij wordt opgepakt en zij even later moet onderduiken.
Vanaf augustus van datzelfde jaar zit Michaelis, onder een valse naam en steeds in de ondergeschikte positie van dienstmeisje, ondergedoken bij verschillende orthodox-protestantse gezinnen: een cultuurschok van jewelste. In 1943 worden haar ouders gedeporteerd. Over hun lot blijft ze jarenlang in het ongewisse,  hoewel ze het ergste vreest. Zij ziet haar jonge jaren voorbijgaan in angst, ongerustheid en emotionele stilstand. Haar belangrijkste troost vindt ze in het schrijven; in de gedichten die ze maakt, maar vooral in haar dagboek, dat haar enige serieuze gesprekspartner is.