Boven het dal

‘En dan heb ik hiermee mijn litteraire nalatenschap verzorgd, alsof ik inderdaad overleden was.’ Dat was Nescio’s conclusie toen hij in 1942 een bundel verhalen had samengesteld uit de vele onuitgegeven manuscripten die hij nog bezat. De bundel droeg de titel Boven het dal en bevatte als motto de raadselachtig-mooie en huiveringwekkende tekst ‘Het dal der plichten’, waarin de schrijver vanuit het dal omhoog kijkt naar de top van de berg: ‘En ik kijk en zie me zelf zitten, daar boven, en ik jank als een hond in de nacht.’

Uit deze selectie verschenen tijdens Nescio’s leven slechts vijf verhalen in druk, onder de titel Mene Tekel. Vlak voor zijn overlijden in 1961 verscheen de gehele bundel, inclusief de Mene Tekel-verhalen. Een redactie had Nescio’s keuze uitgebreid met nog enkele andere onuitgegeven teksten tot de bundel Boven het dal en andere verhalen.

Toen in 1996 Nescio’s Verzameld werk verscheen werd die bundel ‘opgeschoond’. De verhalen die ook al in Mene Tekel stonden werden eruit gehaald en de ‘Andere verhalen’, die Nescio niet zelf gekozen had, werden bij de afdeling onuitgegeven manuscripten gevoegd. In zijn door Nescio bedoelde vorm verscheen Boven het dal in 2002 ten slotte weer als afzonderlijke uitgave, waar Lieneke Frerichs – de bezorger van het Verzameld werk – een informatieve verantwoording aan toevoegde.