De vogel Phoenix

In deze bundel (reeds toe aan de zesendertigste druk!)zijn de volgende gedichten opgenomen: Phoenix I, Phoenix II, Kind, Sprookje Hij huilt, en uit zijn slaap versteende ogen, Appelboompjes, April, Oktober, De kleine zeemeermin, Zomer, Ra, De kaarsen brandden in de donkere kroeg, Wachten in de ochtend, Visioen, Cannes, Daphne, Diep van mijzelf en van mijn zang vervreemd, Tussen de lage kamer met het grote vuur, Wat moet ik doen met alle overvloed?, Nu word ik nooit meer radeloos, Misthoorn in de herfst, Avond aan zee.

Phoenix I

Ik droomde in de oorlog, dat het oorlog was:
een houten vliegtuig daalde uit de lucht
en wanklend reed het door het hoge gras
en stopte; kreunen, zingen en gezucht.

Als uit een zieke ark kwamen de gewonde dieren,
van elk soort een, sleepten zich naar een tent
en die was ik, als waar ‘t een hemel, aan ‘t versieren
met gras en bomen en een fonklend firmament.

Toen zag ik plotsling op een lange witte
tafel, een grijze vogel met een blauwe kop,
als een blauw vuur, dat in een rechte hitte
brandt op een avondlijke heuveltop.

Was hij gewond en moest ik voor hem zorgen?
Hij klemde droge klauwtjes om mijn vinger heen.
Zo werd het nacht, verblekend tot de morgen,
roerloze ochtend en de zon verscheen.

En toen ik neerzag op mijn eigen handen,
toen was de vinger, die hij klemde, blauw
en schreef een vers, terwijl de vogel brandde…
Toen keek hij om, of hij mij zeegnen wou.