427

ESSAY ‘De moskeeën geven de stad een uniek silhouet. Van elk van hen ging een verschillende droefheid uit.’ schrijft Jan Fontijn in een essay over melancholie en islam waarin hij leven en werk van Couperus, Orhan Pamuk, Pierre Loti en Isabella Eberhardt verweeft. ‘Vele primitieven kregen hun eerste lessen natuurkunde nadat zij op de tenen van een hark trapten’ begint Michel Hoffer zijn beschouwing over de wetsartikelen 147 en 147a.
Martijn Meijer onderzoekt de beweegredenen van Yukio Mishima voor zijn seppuku: ‘Hij was door het noodlot voorbestemd om op een bizarre manier te sterven.’ Nick van Tilburg ontrafelt het tragische bestaan van de dichter Halbo C. Kool en zijn rol in De Avonden van Gerard Reve.

Reiner de Winter over vrijheid van meningsuiting versus vrijheid van godsdienst naar aanleiding van cartoons.

POËZIE Mark Boog: ‘Maar wanhopen? Instanties aanroepen? Zich haren uit het huilende hoofd trekken? Nee.’

Catharina Blaauwendraad: ‘Ik heb hijskranen geesten uit flessen zien trekken.’

Peter du Gardijn: ‘Voor de ijskast legde ik mijn alter ego af.’

Erik Jan Harmens: ‘Als voor een zwaan gaan de eendjes aan de kant.’

Peter van Lier: ‘Niet één van de hoofden lijkt te beseffen tot waar de zee zal komen.’

Lieke Marsman: ‘Gelukkig is het goede aan iets lang laten duren dat alles op den duur weer terug stil valt.’

VERHALEN David Manos Pefko debuteert in dit nummer met een verhaal, verder verhalen van Lloyd Haft, Robert Menasse, Michel Ramaker.

—

Arjan Peters schreef in zijn column “Hoe Lieke Marsman start, en Ida Gerhardt eindigde” in de Volkskrant van vrijdag 13 maart: “Ze kan het, geen misverstand daarover, en ze kan er ook naast kleunen, dat is al even klaar – maar dat laatste deert niet, want ze is nog maar achttien. Lieke Marsman (1990) is de naam, geen familie van Hendrik of Bernlef […], studente filosofie. […] Laten we hopen dat het Lieke Marsman goed vergaat, want een wonderkind wordt ouder en de tijd kan genadeloos zijn. Dat bewijst het artikel van Nick van Tilburg.”