Julia

Chris Dudok, zoon van een welgestelde fabrikant, is voorbestemd de machinefabriek van zijn vader over te nemen. Het is niet wat hij wenst, maar zich onttrekken aan het leven dat voor hem is uitgestippeld, kan hij ook niet.

Om hem het vak te leren stuurt zijn vader hem naar Lübeck, naar een van de meest geavanceerde bedrijven van dat moment. Het is 1938. De vrouw die Dudok er ontmoet zal het ijkpunt van zijn leven worden.

Terwijl de aanhangers van het Rijk het Lübeckse straatbeeld meer en meer beheersen, raakt Dudok in de ban van Julia. Zij – vrij, lichtvoetig, moedig, onbevangen – maakt alles anders. Bij haar vergeet hij zijn angst voor de toekomst, zij tilt hem op, beheerst zijn bedachten, kruipt in de kieren van zijn ziel. Zij is de liefde van zijn leven. Maar Julia verkeert in gevaar en dwingt hem Duitsland te ontvluchten. Door haar te gehoorzamen, verliest hij haar.

In de jaren die volgen leidt Dudok uiterlijk het leven van een geslaagd man. Maar de sleutel tot zijn echte leven, tot de man die hij had kunnen zijn, ligt bij Julia. Pas lang na de oorlog ontdekt Dudok de waarheid over haar. Dan, tijdens een heldere zomernacht, neemt hij zijn lot in handen.

Julia is een sensitieve roman, prachtig van toon en sfeer, dreigend van ondertoon. Otto de Kat weet het innerlijk conflict van zijn hoofdpersoon op aangrijpende manier voelbaar te maken.

Lof voor Julia

‘Knap aan Julia is ook dat De Kat met de onverwisselbare afstand die hem als romancier typeert, de lezer vol in het hart weet te raken’ [..] Wat zijn proza bij de lezer op formidabele wijze aanricht, is het verlangen in die tijd, in die lectuur te blijven, nadat de laatste pagina gelezen is.’
Jeroen Vullings in Vrij Nederland

‘Het slot gaat in zijn eenvoud door merg en been. Is dit alles wat er is? Hier is het meer dan genoeg. Geen pathos, geen zedenprekerij, geen dikdoenerij of vertoon van teveel kennis. De Kat vertelt wat er te vertellen valt en laat de emoties bij de lezer achter. Een prachtig maar droevig stemmend boek’
Max Pam in HP/de Tijd

‘Otto de Kat slaagt er meesterlijk in heden en verleden, gedachten en gevoelens schijnbaar moeiteloos in elkaar over te laten lopen.’
Wim Vogel in Noordhollands Dagblad

‘Subtiel beschreven personages en glashelder proza in een melancholiek stemmend verhaal.’
Marijke Hilhorst in Elsevier