Minke Douwesz heeft afgelopen avond, tijdens het voor de eerste keer georganiseerde ‘Vrouwenboekenbal’, de Opzij Literatuurprijs ontvangen voor Weg. Had Elsbeth Etty al een vermoeden toen ze afgelopen vrijdag in NRC Boeken alleen maar de ‘robuuste relatieroman Weg‘ noemde als mogelijke kanshebber voor de prijs?
De jury, bestaande uit Xandra Schutte (hoofdredacteur De Groene Amsterdammer), Daniëlle Serdijn (recensente de Volkskrant), Femke van Wiggen (redacteur Opzij), Esther Gerritsen en Pia de Jong, nomineerde zes boeken van vrouwelijke auteurs. De roman Weg, die eerder al uitermate positief ontvangen werd door het Nederlandse recensentendom, is volgens de jury een ‘stoomwals van een roman die uitblinkt in details’. Dankzij ‘geraffineerde thrillerelementen’ wordt de lezer ‘weggezogen in een moeras en je komt er niet uit totdat je het boek uit hebt’. De uitsmijter van het juryrapport: ‘Weg is net zo verslavend als lekker eten en een soap.’
Minke Douwesz (1962) is werkzaam als psychiater. In 2003 debuteerde zij met de omvangrijke roman Strikt, die binnen een jaar vier drukken beleefde en waarvan meer dan 10.000 exemplaren werden verkocht. In Weg gaat het om de strijd tussen twee vrouwen; hoofdpersoon Edith Heringa is een 40-jarige, hardwerkende gynaecologe. Ze woont samen met Norma Vrins in een idyllisch gelegen boerderijtje. Edith beseft dat zij en Norma volledig uit elkaar zijn gegroeid en beëindigt de relatie. Maar dan begint het gedonder. De boerderij staat op haar naam, de vrouwen zijn niet in de echt verbonden, dus vroeg of laat zal Norma haar biezen moeten pakken. Dit verdomt zij; ze verzet zich met hand en tand tegen haar vertrek. Edith weet daar nauwelijks raad mee. Het is hier dat het eigenlijke thema van de roman zichtbaar wordt: het onvermogen van mensen om te voorkomen dat zij elkaar het leven tot een hel maken.
‘Weg is zondermeer de beste roman die ik in tijden las, een boek om met gretige haast in uit te rusten.’ – Fleur Speet in Financieel Dagblad
‘Weg is een meeslepende en boeiende psychologische roman, die zo dicht op de huid is geschreven dat je na lezing als een wrak achterblijft.’ – Karin Overmars in Het Parool
