Er is een nieuw deel verschenen in de Turingreeks. Dichter en essayist Tom van Deel maakte een keuze uit de poëzie van Simon Vestdijk. Het resulteerde in de bloemlezing Een snik tot glimlach omgelogen. In zijn inleiding schrijft Van Deel: ‘De titel van deze bloemlezing vat stilistisch in een notedop samen, waarom deze poëzie zo’n nooit verslappende taalervaring is: een herfstblad typeren als “een snik tot glimlach omgelogen” is Vestdijk op zijn allerbest.’
Vestdijk (1898-1971) heeft een enorme hoeveelheid poëzie geschreven; in totaal ongeveer tweeduizend bladzijden dundruk. Dat de poëzie minder bekend is geworden dan de romans en de essays, is niet verwonderlijk. ‘Zo gaat dat nu eenmaal,’ schrijft Van Deel, ‘dat de romans de meeste aandacht trekken, daarna het beschouwelijk proza, en de poëzie resteert dan voor een klein gezelschap van echte liefhebbers.’ Juist om die reden is deze bloemlezing belangrijk: ze vraagt opnieuw de aandacht voor een groot dichterlijk oeuvre, dat Kees Fens het ‘hooggebergte’ in ons poëtisch landschap noemde.
In de Turingreeks verschenen eerder bloemlezingen uit het werk van Chr.J. van Geel, Jan Hanlo, Adriaan Morriën, J.A. dèr Mouw, J.C. van Schagen en M. Vasalis.
