Het is zover: de roman De verzopen katten en de Hollander, het debuut van Detlev van Heest, ligt in de winkel en is op deze website te bestellen. Dankzij het voorpublicatieboekje, dat in grote getale door onze moerasdelta verspreid is, hebben sommige lezers al kennis kunnen maken met een gedeelte uit deze roman.
De verzopen katten en de Hollander is weliswaar als een zelfstandige roman te lezen maar maakt onderdeel uit van een tweeluik. Dit eerste deel speelt zich af in Japan. Een Nederlands echtpaar woont in de buurtschap Nieuwloofwijk in Tokyo. Terwijl de vrouw naar haar werk is, maakt de ik-figuur, die overdag thuis is, kennis met zijn buurtgenoten. Het levert prachtige portretten op, met veel empathie geschreven in een feilloze stijl.
Aan het einde van het boek emigreert de ik-persoon met kat en vrouw naar Nieuw-Zeeland. Daar ontvouwt zich een drama dat wortelt in het eerste boek en beschreven wordt in de roman Pleun (verschijnt in het najaar).
In Trouw verscheen een groot stuk geschreven door Jaap Goedegebuure: ‘De Voskuil-boom loopt uit.’ Hij plaatst het boek in de traditie (‘een diep gewortelde familieverwantschap’) van Stendhal, Ter Braak, Du Perron, Voskuil, Frida Vogels en Minke Douwesz. Goedegebuure roemt ‘de kwaliteiten van dit merkwaardige, maar altijd de aandacht opzuigende boek, dat zijn sarrende en tegelijk verslavende eentonigheid gemeen heeft 
met het werk van Voskuil en Vogels.’ Van Heest noemt hij een ‘eigenzinnig talent’.
Ook in Vrij Nederland een groot stuk, geschreven door Jeroen Vullings: ‘Hoeveel innerlijke afstand er ook blijft bestaan tussen de geamuseerde lezer en de weinig sympathieke ik-persoon die zo gefocust is op zijn buurtjes, toch raak je op hen allen tijdens de aangename onderdompeling in die onbekende wereld gesteld, alsof ze aangewaaide exotische familieleden zijn.’
En Joost de Vries in De groene Amsterdammer: ‘Het is moeilijk in te schatten waar J.J. Voskuil ophoudt en Detlev van Heest begint, maar Van Heest lijkt me minder burgerlijk en meer sardonisch, en “De verzopen katten en de Hollander” is gewoonweg te leuk en zit te goed in elkaar om een kopieerkunstje te zijn. Ik kijk uit naar “Pleun”.’
‘Het zijn stuk voor stuk juweeltjes. In de dialogen gebeurt niet veel, maar achter de regels des te meer. […] Het klinkt saai, maar onder de pen van Van Heest levert het een wonderschone tekst op.’
– Sonja de Jong in het Noordhollands Dagblad –
Van dit boek is zowel een gebonden als een paperbackeditie te krijgen.
Klik hier om te luisteren naar een interview met Detlev van Heest, uitgezonden door de Wereldomroep.
