‘Een snik tot glimlach omgelogen is een bundel waar je lang mee kunt doen. Maar je voelt dat Van Deel, indien hij de ruimte had gekregen, de uitgave met gemak twee, drie of vier keer zo dik had kunnen maken. Bovendien was hij door de omvangbeperking genoodzaakt samenhangende reeksen (zoals ‘Madonna met de valken’) open te breken en lange gedichten (zoals ‘Mnemosyne in de bergen’) geheel buiten beschouwing te laten. Het onbevredigende gevoel dat dit op een bepaald moment oplevert is natuurlijk precies het gevoel dat deze selectie wil bewerkstelligen. De Verzamelde gedichten, verschenen in 1971, het jaar van Vestdijks overlijden, zijn echter al tijden niet meer in de handel en nauwelijks of niet antiquarisch te bemachtigen. Weliswaar zijn hier en hier en daar gedichten van Vestdijk te lezen, maar dat volstaat bij lange niet. Het is daarom te hopen dat de uitgeverijen die destijds de handen in elkaar sloegen (Athenæum – Polak & Van Gennep, Bert Bakker, De Bezige Bij en Nijgh & Van Ditmar) dit op korte termijn nogmaals doen, hetzij om een herdruk uit te brengen of om alle gedichten van Vestdijk digitaal toegankelijk te maken. Intussen moet iedereen die niet zo gelukkig is de Verzamelde gedichten te bezitten deze selectie maar als een kleinood koesteren.’
– Huub Beurskens op De Reactor –
De hele bespreking kunt u hier lezen.
