Verdwenen esdoorn

Hij stond al die jaren

voor mijn raam en ik zag

hoe hij steeds langer

stond dood te gaan

 

nu is hij weg – ik zie hem

alleen nog voor me

als ik aan hem denk

 

als ik door de ruimte kijk

boven de lege plek

waar hij leefde

 

hoe vanzelfsprekend

is ook nu dit uitzicht



Uit: Rutger Kopland, Verzamelde gedichten