Poëzie vormt het grondakkoord van het oeuvre van Willem Jan Otten. Dat zijn literair werk romans, toneelstukken, essays over uiteenlopende onderwerpen en opiniërende artikelen telt, laat het primaat van zijn poëzie onverlet. Zijn nieuwe dichtbundel bevestigt dit opnieuw. In Welkom leeft de lezer met de ogen van een dichter en leest hij in hoge mate denkend.
Met deze titel nodigt Otten de lezer uit om in zijn tijd en in zijn gedichten met hem mee te leven. De bundel is een dag, een jaar, of een leven dat men leidt. Men ontwaakt, men droomt, heeft lief, is besluiteloos, besluit. En alles in een onnadrukkelijke maar alomtegenwoordige ritmiek en muzikaliteit. In Welkom peilt Willem Jan Otten het leven en zichzelf tot de uiterste seconde. Hij beproeft de alchemie van de taal, de lezer drijft met de zinnen mee en bestaat daarin. Het is een weldaad, dat diep denken zo helder kan zijn.
Mijn dag begon met trachten te vergeten
wie ik toen ik droomde was: een molecuul
geflipperd door het onherinnerde heelal.
Persgeluiden:
Na de sfeervolle reeks ‘Ochtenden’, de afdeling ‘Levenswerk’ en de ‘Gerichte gedichten’ volgt het hoogtepunt van de bundel, de cyclus ‘Eindeligt’. In 1975 al publiceerde Willem Jan Otten De eend, een epyllion dat hij in 1980 herschreef. Met dit verhalende gedicht trad hij in het spoor van Nijhoffs Awater en Het uur U. Dat was gedurfd, zeker voor een derde, nog wat onzekere poëziepublicatie. Zijn toneelteksten, proza en essays verschenen vanaf 1978. Pas toen werd duidelijk dat hij ook theatraal, vertellend en als denker een heel eigen kracht heeft. En die kracht vindt een (voorlopige?) apotheose in ‘Eindeligt’.
– Arie van den Berg in NRC Handelsblad –
De hele recensie is voor abonnees op die krant op de website van NRC Handelsblad te lezen, alhier.
