Onze zoon groeit geloofloos op. Het is wel eens over god gegaan waar hij bij was, maar hij haakte niet op het gesprek in. Verder komt hij opperwezens bij ons thuis niet tegen.
Waar mijn ouders nog naar de kerk gingen zolang ze in hun ouderlijk huis woonden, is Jezus voor de vierjarige Nadim al veel minder werkelijk dan Sinterklaas. Een eeuwenlang aanwezige peiler is binnen vijftig jaar onder het dagelijks leven vandaan gevaagd en alles doet het nog. Aantoonbare negatieve gevolgen?
Iemand?
Laatst trof ik bovenstaande beer aan, door mijn jongen achtergelaten op de badkraan. Je raadt mijn eerste associatie al. Daarna bedacht ik dat hij geen weet heeft van een Jezus, wat de gekruisigde beer een stuk macaberder maakte tot ik me realiseerde dat Nadim niet weet wat kruisigen is. Een woord dat hij wél kent is chillen. Van de zoon van god naar een ouderwetse marteldood naar chillen op de kraan in minder dan drie seconden. De beer veranderde daarbij niet.
Alle interpretatiekaders zijn aangedragen en worden met meer of minder keuzevrijheid door het individu geïnternaliseerd. Het waarheidsgehalte van een kader – als je daarvan al kunt spreken – is van veel minder groot belang dan de mate waarin het aannemen ervan als leidraad voor interpretatie van de werkelijkheid aansluit op de werkelijkheidsinterpretatie van de sociale omgeving van het individu.
Met andere woorden: als je niet in Sinterklaas gelooft dan is de kleuterschool in deze tijd van het jaar geen plek om vrienden te maken.
Aanstaande vrijdag gaat N voor het eerst naar school. We hebben gekozen – als je in het Amsterdamse schoolstelsel van nu nog over kiezen kunt spreken – voor een oecumenische school. Tijdens de infodag vroeg ik aan het schoolhoofd of mijn kind er zou leren dat god bestaat, of dat er mensen bestaan die in god geloven. Hij gaf het juiste antwoord.
Ik ben benieuwd wat Nadim van het geloof gaat vinden, en of hij straks anders aan zal kijken tegen Christusbeer.
_________________________________________________________
Gilles van der Loo (Breda, 1973) is redacteur van Tirade. Sinds 2010 publiceerde hij online en in diverse bladen. Van hem verschenen in 2011 de verhalenbundel Hier sneeuwt het nooit en in 2013 de roman Het laatste kind.
