Ondanks haar eigen idyllische kinder- en jeugdjaren heeft mijn vriendin nooit de behoefte gevoeld zelf een kind (m/v) op de wereld te zetten. Bij mij thuis is neuken een zuiver amoureus-recreatieve activiteit. Vraag je mijn vriendin of ze kinderen heeft, dan antwoordt ze blij: nee, ik ben kindvrij. Ze mist het kinderwens-gen. Ik heb dat altijd erg aantrekkelijk gevonden, sexy is het betere woord. Mijn vriendin is, hoewel ze eruit ziet als 25, inmiddels 39, dus dat haar biologische eierwekker alsnog zal afgaan lijkt me zeer onwaarschijnlijk.

‘Maar hoe zit dat dan bij jou,’ vraagt Lieke. We zitten in De Balie (de melanzane voor haar, De Balieburger voor mij) en omdat we allebei op vrouwen vallen, is dat de hele avond al ons belangrijkste gespreksonderwerp.

‘Bij mij is het minder categorisch. Tot 2005, 2006 wist ik altijd zeker dat ik geen kinderen wilde, sindsdien realiseer ik me dat je zonder kinderen ook wel iets mist. Maar er is geen drama hoor: mocht ik kinderen willen met een andere vrouw, dan vindt mijn vriendin dat oké.’

‘Tof!’

‘Ja. En ook gewoon fair, toch?’

‘Nou,’ roept Lieke na een korte stilte door de zaal, ‘Misschien doe ik nog wel eens een beroep op je als zaaddonor! ’

Tirade –  snel, ongeremd.

———–

Volgende week: twee ZKV’s. Cinema. En meer.

Één dezer dagen: het voorrrplat van Tirade 456. En soon: dit is Tirade‘s Zondagse Gastblogger in December 2014…