‘Ik kijk naar de sterren en leg mijn hand op mijn hart. Mi pobre viejo. Samen renden we door het zand. ‘Ik doe het voor jou,’ zeg ik en sluit mijn ogen. Voor mij op de grond ligt Veloso. Kapot, uitgeteld. Ik sta in het felle licht, mijn armen geheven in de lucht. De menigte is uitzinnig. Ze gooien met popcorn, stoelen vliegen alle kanten op. Ik kijk naar de deinende massa om mij heen. Ik sta, machtig en alleen. Ik voel de stilte van de natuur, voordat ik bestond. Voordat er woorden werden gesproken. Ik ben de koning van de woestijn.’
Rosan Hollak, Scherptediepte, mozaïekroman, De bezige bij (2012;p.110).
In Tirade 447 vind je een nieuwe tekst van Hollak, een kort verhaal.
‘Wanneer verschijnt die Tirade 447 eigenlijk?’
‘Over 15 dagen.’
‘Dan pas?! Q%&*#$@!!!’
