Als verhalenschrijver is Konstantin Paustovski een meester in de traditie van de grootste Russische klassieken, zoals Tsjechov, Lermontov en Boenin. De verhalen in De muziek van de herfst vinden hun oorsprong in Paustovski’s talloze omzwervingen en ontmoetingen met zeer uiteenlopende en interessante mensen. Het liefst schrijft hij over de eenvoudige lieden en onbekenden die hij tegenkomt: ambachtslieden, herders, veerlui, boswachters, en over zijn boezemvrienden, de dorpskinderen. Altijd is zijn proza romantisch gestemd.
De lezer volgt Paustovski door de eindeloze Russische landschappen, waarvan in steeds andere tinten en tonen de weemoed, de poëzie, de meeslependheid van het leven wordt beschreven.
De muziek van de herfst bestaat voor het overgrote deel uit nooit eerder in het Nederlands verschenen verhalen, waardoor deze verzameling de meest complete en diverse tot nu toe is.
Konstantin Paustovski (1892–1968) diende tijdens de Eerste Wereldoorlog als ziekenverzorger aan het Pruisische front en maakte de terugtocht van het Russische leger door Polen en Wit-Rusland mee. Na de Revolutie in 1917 verbleef hij als journalist in Odessa en Tiflis. Vanaf 1930 werkte hij in Moskou onder andere voor de Pravda en diverse vooraanstaande tijdschriften. Daarnaast vond hij steeds meer tijd om zich te wijden aan zijn literaire oeuvre.
Wim Hartog vertaalde onder veel meer Paustovski’s Verhaal van een leven, dat hij aanvulde met hoofdstukken die niet door de Sovjetcensuur kwamen. Hij is samensteller en vertaler van de bestseller Goudzand, waarin vele brieven, dagboekaantekeningen en verhalen zijn ondergebracht.
