[p. 29]
De electrische stoel
I
politici met hun handen op één
verschrikkelijke buik verspreiden
de publieke geheimen waar ik
geen weet van heb alleen maar de
schaamte voor de trillende handen
het rode hoofd de knikkende
knieën de onverstaanbare stem
zijn er dan nog meer dingen
die je niet hebt durven zeggen
waarom heb je ze niet vergeten
geen nieuwe bedacht nu de huivering
van het radeloze eerste ogenblik
eindelijk voorbij is in tranen
uitgebarsten verdwaald op een
verkeerde weg in het gras liggend
in de zon zonder jou in de ijstijd
van de koude oorlog en je moeder
naar de groenteboer boodschappen
doen?
[p. 30]
II
er is altijd wel iemand
te vinden die naar je luistert
maar geen antwoord geeft een beetje
voor zich uit lacht en verdomd goed
weet wat lekker is en wat niet
een geile kop kleffe billen buik
en borsten zwanger van een mislukte
sex het crypto-communistische meisje
van 1959-’61 ‘s avonds in de winter
door uitgestorven straten langs
gesloten buurtbioscopen in oud-west
giechelend vanachter haar gele tanden
ben je verkocht en verraden aan de
huishoudkunde van de atoomoorlog
heb je een amerikaanse gaskamer
een elektrische stoel voor je
verjaardag gekregen
zijn er dan soms nog anderen
een magere homojongen een gymnasiast
verliefd op zichzelf dromend van toen
hij geboren werd met blaren op zijn
ogen en een stukgekauwde tong moederkoek
op zijn bril vol herinneringen en
verwachtingen bezig net als ik met
de dialectiek van het grote medelijden?
Tom Graftdijk
