De bosjes gebaren overdreven dramatisch

naar dovemansoren

De tijd is verdrietig – in het onderhout

bepeinst de merel het probleem

Het sombere licht druipt uit volle spons

waarom zou je ook nog, als alles

toch geen zin heeft immers – we willen slapen

maar is dat soms géén bedrog? Wat zou het zalig wezen

als je er eens niet was

Gewoon maar nergens meer –

een donker suffen sopt verkeken

van een vergeten dodemanskist

en er dwalewaren zware regenlekken waarloos om – in de verte

rommelt het grotelijks – het imponeert me niet

Wat doet het ertoe – helpt allemaal niets

Een stukje kaas misschien?