[p. 116]
Hans Warren
Domenico Scarlatti
Volstaat: een clavecymbel
en jouw muziek,
vijfhonderd vijf en vijftig korte sonates
waarin het hele menselijk bestaan
werd vastgelegd.
Ik hoef ze niet te spelen.
Volstaat:
te lezen aan ‘t klavier, de adem
van de liefste glijdt over ‘t klankbord
dat rilt, zijn vingers trilleren wat ranken,
zijn linkerhand rukt vluchtig
een somber, spaans accoord.
Als jongen danste ik je pastorale,
later was ik jaloers op je:
je had alles volmaakt verklankt
wat ik ooit zeggen wou.
bron: Verzamelde gedichten 1941-1981
in: De vondst in het wrak
Bert Bakker,
Amsterdam, 1981, p. 680
