Alleen het denken houdt je oor in evenwicht zoveel

jaar verderop, zuiver spiralend en haaks

op het mijne, luister nu nevel,

heb je de ruimte wel gestofzuigd gisteren, heb je

melk voor de kleine sterren ingeschonken, gas-

wolken uit zwarte gaten gehesen, achter de maan

het vogeleiland weggewerkt, heb je de dino’s

teruggeplaatst, inslagen opgeruimd, ondermaans elke

schietpartij gesust, kogels uit hoofden

teruggezogen in de mond, elke wond van

littekenweefsel voorzien, bloed en paniek gewist

en iedereen ook Sturmgeist89

gewekt en in vergetelheid gebaad

(‘… is het mijn plicht de zieken bij te staan en

niet ze te ontvluchten’), heb je de symmetrie

teruggebracht, de strengen om elkaar

laten draaien zoals altijd zo

dat alles komt waar het moet zijn, in Orde? Nu de

dag nog, rechtop in het maïsveld bij

schemer zie ik hoe het loof uit kuilen

opstaat nu je optrekt, doorgegeven

teken waarin kraaien zwermen en

 

aarde zon omhoogspuugt tussen bomen.