[p. 85]
Jurre van den Berg
Na dagen van golven
Niets dan goeds, zeg jij, over de tijd
vlak voor het einde, over het land
na de zee – maar hier was het
waar de dagen van golven waren
geteld, de tirade raasde
over woest en ledig land
hier werd niets met rust gelaten:
de gewonnen grond
ingedijkte kwelders met de smaak
van snikkende aarde
ontgonnen, drooggemaakt.
Is het hier waar het onder de vloed moet? De ondermondgrond overstroomd met dichterij? Waterwolf, laat af! Houd het slechts bij druppels. Voor een verzengolf, laat staan een muur schrikt iedereen terug. Een paar woorden, dat is mooi. Een snik of wat, ingedijkt met wit kan men in deze blijde tijden nog wel aan.
