De naam A.L.Snijders is lukraak uit een telefoonboek geplukt, toen Peter Müller (1937–2021) in de jaren tachtig een pseudoniem nodig had waaronder hij zijn eerste columns kon publiceren. Ruim veertig jaar later is hij onder die naam een niet weg te denken stem in het moderne Nederlandse literaire landschap.

In zijn zkv’s weet hij het absurde, ontroerende of verbazingwekkende bloot te leggen dat schuilgaat onder het alledaagse. Daarbij schuwt Snijders de actualiteit niet – zijn oudere zkv’s bieden een haarscherpe blik op de politieke en maatschappelijke kwesties die Nederland aan het begin van deze eeuw bezighielden. Tegelijkertijd maken de aandacht voor literatuur, filosofie en de menselijke aard zijn werk tijdloos. De zkv’s lezen is als het openen van een koektrommel. Steeds als je je voorneemt dat dit echt de laatste is, denk je vervolgens: vooruit, nog eentje dan.

Tot aan zijn dood bleef Snijders schrijven: hij stierf achter zijn laptop, met zijn allerlaatste zkv nog open op het scherm.