Levende schrijvers, dode schrijvers, ouders, lesbisch dansen, tweepitsfornuizen, de Duitse ‘tante Beate’, leven en dood, gesprekken met vrienden – alles deelt Nicolien Mizee met haar Allesverpletterende. Dit derde deel van de aanstekelijke reeks faxen aan Ger Beukenkamp bestrijkt de periode juli 1998 tot mei 1999.
Mizee laat niets ongezegd, zodat de lezer zich kan laven aan dit verkwikkend veelzijdige leven. Haar faxen mogen zich in een schare bewonderaars verheugen, van Maria Goos tot Brigitte Kaandorp, van schrijver tot boekhandelaar en van het zuiden van Vlaanderen tot Vlieland. De faxen aan Ger zijn allang geen publieke geheimtip meer, maar weten ook de hardnekkigste twijfelaars te overtuigen. Alom ziet men uit naar dit derde deel.
‘Een van de meest eigenzinnige en authentieke, diepzinnige en lucide én geestige oeuvres uit de Nederlandse literatuur. Nog een paar van deze verslavende boeken en Mizee wint de P.C. Hooft-prijs.’ Thomas de Veen in NRC Handelsblad
‘De faxen van Mizee doen denken aan brieven van Reve.’ de Volkskrant
‘Alle onzekerheid ten spijt, Nicolien Mizee durft zich in haar eigenzinnige proza bloot te geven op een manier die uniek is binnen de Nederlandse letteren. Ontwapenend, origineel, waarachtig en bovenal menselijk.’ Algemeen Dagblad
