Charles Simic (1938) werd in Belgrado geboren, waar hij tijdens de Tweede Wereldoorlog als kind de verschrikkingen heeft meegemaakt. Belgrado leed zwaar onder de Duitse bezetters. Tegelijk wierpen de geallieerden, als ze hun doelen in Duitsland hadden gebombardeerd, hun overtollige bommen boven dezelfde stad af, voordat ze op hun Italiaanse basis mochten landen.
In 1954 emigreerde hij met zijn familie naar Chicago. Zijn oorlogservaringen kleuren Simic’ gehele, omvangrijke oeuvre: hij lijkt nauwelijks nog in staat naar de werkelijkheid te kijken zonder de oorlogsherinneringen uit zijn jeugd te herbeleven. Mede daardoor heeft zijn werk een grote actuele waarde behouden en – zeker nu – gekregen. ‘Misschien gaan we nog een keer maagden / Ophangen aan kale bomen, kerken plunderen, / Weduwen verkrachten in de diepe sneeuw?’ schreef hij in 1967. Hij kreeg talloze prestigieuze erkenningen voor zijn werk. Zijn bundel, Come Closer and Listen, verscheen in de zomer van 2019 in de VS. Wiljan van den Akker koos en vertaalde de gedichten en korte prozafragmenten voor Dat ongrijpbare iets.
