Een kort bericht: opgestaan
boven het dal diep nog
op dit uur als het gat in de morgen
waardoor gedachten van overal
vanuit de nacht komen
en verloren gaan
gezien hoe met het witter worden
van het licht een kleine kudde
grijze huizen uit de bomen kwam
en schouder aan schouder langs zijn oude
sporen klom tot alles stond
zoals het altijd had gestaan
een ogenblik het onmogelijke gewild
als een vogel neer te strijken
tussen de muren van dit gehucht
liefste hier ben ik dan
gewassen en geschoren
wakker geworden en overgegaan
tot de wanorde van de dag.
Uit: Rutger Kopland, Verzamelde gedichten
