Café Dorian bevindt zich in een buitenlandse stad. Het vertoont gebreken en loopt slecht, tot de Hollandse kastelein besluit een kok in dienst te nemen. Na een lovende recensie gaan de zaken beter dan hij had durven dromen. Dit is de plek die de vertelster hem toewenst: het middelpunt te zijn van al dat leven – geliefd te zijn. Maar haar Hollander ervaart geen geluk: door het verdiepen van zijn banden in de stad speelt wat hij in Amsterdam achterliet steeds sterker op.
Geleidelijk ontdekt de lezer waarom hij vertrok, wat de relatie is tussen de vertelster en haar personage en waarom zij deze wereld voor hem wilde bouwen. Zo wordt haar verhaal een ode aan de jonge barman die ze kende en aan het verlies dat ze met hem deelt.
Café Dorian is een liefdesverklaring aan het café als hart van een stad en buurt, en aan de literaire fictie als meest waarheidsgetrouwe vertelvorm. Gilles van der Loo toont met zijn even lyrische als ambachtelijke stijl hoe het vertellen van verhalen verdriet kan helpen overwinnen: door vorm te geven aan de pijn.
