[p. 282]
[Gedichten van D. Hillenius]
ik houd steeds meer van vogels
bij het ouder worden
niet vogels op een tak
kraaloogjes, gesnater
maar vluchten vogels
in het voorjaar in de herfst
boven de stad ‘s nachts
het geluid van ganzen
of van onwaarschijnlijke
toendravogels
een groot bewegen
als van zee
maar dan van leven
D. Hillenius
[p. 283]
De trek
bang om de zee oversteken
zwermen vogels angstvallig
de bossen mijdend
verdroppelde schaduw
glijdend over de heuvels
klein kiezen de kleinste pijn
totdat het punt vanwaar
de grote vlucht
verloochend zou worden
begeerlijk punt van niet meer anders kunnen
eindelijk vrij
lijnrecht te wagen
de absolutere woestijn
van zee
coda: de wijde strengheid van de zee
plotseling open na de laatste duinen
verscheurend
verdwijnen
D. Hillenius
