Mijn vader en ik, twee naamgenoten

Verdwaald in Brussel op een dag

Die donker was en vergeven met regen

Alsof het verleden uitgewist moest worden

 

Hij werkte daar als vertaler en vroeg de weg,

Uiteraard in het Nederlands, aan een agent

Die ons in het Frans, ook dat sprak vanzelf,

De verkeerde kant uit stuurde

 

Ik vond mijn weg wel met de jaren

Zijn weg was al sinds jaar en dag wat wazig

Hoe kon dat ook anders

Zo laat nog op zoek, in de verkeerde stad

 

Wat ik niet geven zou, jaren later, om nog één keer

‘s Avonds laat in het donker bij slagregen

In de verkeerde stad samen met hem

De verkeerde kant uit te gaan