[p. 335]
Johanna Kruit
Bij het werk van lieve van loo
Omlijnde dagen met soms lichtende geluiden.
Goedmoedig huis dat mij geborgen houdt
als in een schilderij dat ik uit zelfbehoud
een veilig plaatsje geef. De uren schuiven
naar duisternis. Hoe zal ik ooit verdringen
verleden dat mij aanrandt. Als de avond komt
sluit ik steeds weer dat stil verbond
met bange stemmen in mijn schrijfmachine.
Omlijnde dagen, neem de zinnen weg
die zich verbergen in mijn hoofd. Laat handen
zich rustig vouwen als ik avond zeg.
Ik wil zo graag opnieuw gebeuren
in helder licht. Aan witte wanden
een schilderij zijn met verstilde kleuren.
