[p. 85]
K. Schippers
Vijf gedichten
Kracht voor Graz
Honderdtwintig mathematici
vliegen over Keflavik:
kracht van wiskunde boven
IJsland is groot
Veertig bouwvakkers
naderen St. Brieuc:
bouwsterkte bij de
Franse westkust stijgt
Kleurkracht boven Mesjed:
Loopkracht boven Wiborg:
Kennis boven wisselende plekken –
weetfilm boven aardbol
Gegevens met woordnuances
als in de meteorologie
verwerken; invloed op
koersen van aandelen
Weetfilm in vliegtuigen
spoedt zich kris-kras
[p. 86]
boven andere kennisfilm
vlak bij aarde
Vliegweetfilm daalt
Passagiers raken grond
Ook experts in universiteiten,
ziekenhuizen en rechtsgebouwen
zijn soms wel even
ergens anders
Tussenstanden over de
verspringende kennis
op aarde
Relatie tussen bewegende
luchtkennis – kennis op grond:
schilderijenrestaurateur kijkt
naar vliegtuig waarin
twee museumdirecteuren
Twee hoogleraren scheikunde
vertrekken naar Graz (lucht)
In Parijs – plaats van vertrek –
wordt een nieuwe professor
in de chemie benoemd (grond)
Tijdens de vlucht
is zijn waarde groot
vooral als hij zich meteen
bevindt bij pipetten en
kolven, retorten en schalen,
zuren, zouten en basen
[p. 87]
Maar in de lucht
ontdekken de hoogleraren
op papier een nieuwe stof
Graz wacht op kracht
[p. 88]
Aankomst uitgesteld
Man loopt door vertrouwde
gangen van gebouw
Zelfde loop zonder gebouw
bij voorbeeld op wijde vlakte:
woestijn, bevoren meer
Loop los gemaakt
van omgeving
Richting intact
van doel bevrijd
[p. 89]
In ‘t vermiljoen
Was het even blauw? Misschien
een deel. Nevel verflauwt. Meer
toch als wat wij kennen: geel.
Enig contour? Een andere kleur
schommelt door wat leeg
lijkt heen. Wellicht om geur
verkleurt het rood tot groen.
Of door de klank – want vlug
daarna: alles in ‘t vermiljoen.
[p. 90]
Kleurbesef door afwezigheid van huid
Voor steek van wesp, inslag granaat,
voet boven scherf, wind die
vooraf gaat aan de klap
is voorhoofd nog gelijk aan knie,
gaat lucht net zo onopgemerkt
langs wang, langs hals,
is lichte druk van overhemd of
hoed of schoen of das ook nog
afwezig genoeg om aan de
afbeelding van blauw
in zwart-wit te denken
Voor de pijn
voel je de huid niet
[p. 91]
Elke dag première
Een pot moet wel gebroken zijn of
toch minstens een barst
hebben om wat aandacht te krijgen:
zo’n grote aarden pot, als hier,
op een terras in Puerto de Andraitx.
Zonder functie, zonder doel
werpt hij schaduw op
ander steen: te minimale
voorstelling. Na een dag
zou hij zeker weer
gaaf moeten zijn om
kans op bijrol te maken.
Als acteur is ook hij
afhankelijk van regie –
minstens elke dag première, daarom
breek me, lijm me,
verf me groen, snel weer wit.
Kom met bloemen en varens.
Krab de verf van de aarde.
Zijden strikken aan de oren.
Of rustig wachten op je kans:
begraven, dus verdwenen,
maar bewaard voor het nageslacht:
vol met duizend gouden munten
Uit de binnenkort bij Querido Amsterdam te verschijnen bundel: Een vis zwemt uit zijn taalgebied.
