- Gerrit Kouwenaar Zomergedicht
- Bas Heijne Het verkeerde verhaal
- Eva Gerlach Tegelijk
- Toine Moerbeek Vrouwenkitsch III. De koningin van Sheba.
- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- Tomas Lieske Vleugels
- K. Michel
- Frans van Hasselt De dichter Lázaros
- L.F. Rosen
- Herlezen Nijhoff en wij
- Poëziekroniek Oude strijd nieuwe angst II
[p. 553]
Nu liefde, pezige liefde, het terrein verkaveld heeft
en ogen opengaan, niet voluit als van dieren in de nacht
maar besmuikter, menselijker, met wimpers die zich vertillen
aan de zojuist genoten schat, ‘t halfronde van een naakte bil, een
verdwaalde grenssteen, die nog even nieuwe streling wacht
en dan verzinkt in wat hem schuldeloos omgeeft,
slaat de hond van Weggers aan. Hij heeft onraad geroken,
de schim gezien die in de schaduw van de gevels gaat.
Zijn perceel wordt bedreigd – Nu er een keus moet gemaakt
weet hij niet wat te doen, blijft hij van hulp verstoken.
Woede om angst drijft hem. Wij steken sigaretten aan,
lachen om onnozelen die op achterste poten staan.
[p. 554]
Meer dan het wijkend koren van
meisjesnekken ontroeren konijneoren.
Iets in de wind krijgt hen soms beet. Dan duiken zij
onder – Verwarring wil altijd al bij onschuld horen.
Maar aangescherpt komen zij weer boven
en vangt het trouwe seinen aan
van wie niet eenzaam leven wil.
Soms zitten zij in doodsnood in het rond
en zien we hoe ze aan zichzelf beginnen te eten.
Er steekt een storm op in het korenveld –
De sloot raakt vol. Er vallen gaten
in de grond – Hevig jaknikkend trekken zij zich
door de flessehals van de dood,
gestrekt in overgave, haast verbeten.
Lees de Tirade Blog
De mens als biopic
Aflevering 1 Samuel Sarphati Amsterdam zou een andere stad zijn als daar niet op 31 januari 1813 Samuel Sarphati was geboren. Niet alleen moest de stad het dan stellen zonder Amstel Hotel, De Pijp en sociale woningbouw, de arts Sarphati zorgde ook voor de eerste vuilophaal, gezondheid in arme wijken, schone grachten, nijverheidsonderwijs én tippelzones....
Lees verderEerste zwaluw
Vanuit het ruim kijk ik op. Door een van de dekramen zie ik de mast in de avondzon; het zonlicht schijnt op de nog ingepakte witte zeilen. Het is voorjaarslicht dat ik zie. ‘Voorjaarslicht’, zeg ik, ‘maatje’. We zijn weer thuis op de klipper in Middelburg, ons andere schip. We schilderen het dek dat het...
Lees verderLeven en laten leven – wat we kunnen leren van de BaMbuti
Larousse 18 Er zijn veel wonderlijke zaken die Colin Turnbull beschrijft in zijn prachtige boek over de pygmeeën in de Congo. Door algemene depressie aangaande de toestand in de wereld merk ik een vergaande neiging tot escapisme in mijzelf op. Het werkelijk naar-binnen-drinken van antropologische studies als The Forest People van voornoemde Turnbull is er...
Lees verder
Blog archief