[p. 74]
Leo Vroman
Vijf gedichten
Ik zie de toekomst
Ik zie de toekomst als een onrijpe
ongeplukte vrucht van het verleden.
Dat is de oorzaak of de reden
waarom we haar nog niet begrijpen.
Maar wat is begrijpen voor begrip:
dat we alles kunnen doorzien
en herleiden tot minder dan een stip
van sindsdien tot voordien?
Dan begrijp ik zelf met
alle hulp van daarnet
al minder dan een moment:
hoe ik ook heb opgelet,
die plooi in ons opengegooide bed
is mij totaal onbekend.
Fort Worth, 19 mei 2013
[p. 75]
Daar komt hij
Ergens rondom een bocht
(een waarvan en bovendien
waar omheen kan ik niet zien)
is de Toekomst in aantocht.
Ik stel mij die voor
als een overdreven versierd
zwijn dat aldoor
zijn verjaardag viert.
Wat voor moois of afval
men hem ook geeft,
hij kauwt het aan stukken.
Hij snurkt meestal
maar hij herleeft
van vette ongelukken.
Fort Worth, 23 mei 2013
[p. 76]
Papier en potlood
Geef mij maar papier en potlood
of een balpuntpen is ook best,
en dan kan ik de hele rest
van mijn verdere leven wel dood
op onze liefde na,
want ik ben zo met je verbonden
dat ik je houd verslonden
als ik al niet meer besta,
maar eerst moet ik nog incontinent
en als een verpleegster mij wast
dan geloof ik nog vaag maar vast
dat jij het zelf weer bent
en omhels haar achterwerk
zonder dat ik het merk
Fort Worth, 18 mei 2013
[p. 77]
Geworteld
Het lijkt een beetje of ze wachten
want van elk mens en ieder kind
waaien gewortelde gedachten
als wilde wouden in de wind.
Ja geworteld zoals bomen
die worstelend stil blijven staan
te sterven, daar is geen ontkomen
en geen ontzet ontkennen aan.
Ook ik, kaal van mijn denken,
mag nog wat zwaaien en wat zwenken
van wat, zeg maar van levenslust
hoewel mijn velden zijn gerooid
en ontkomen zal ik nooit
maar ik zie de kust.
Fort Worth, 4 juni 2013
[p. 78]
Machine
Het kan mij niets meer schelen
behalve zo nu en dan
als ik hoop mij te kunnen vervelen
maar merk dat ik het niet kan,
ben nauwelijks met 1 ding klaar
of het volgende staat in gedachte
al half klaar te wachten
en daarachter, wat is dat daar?
Dus wat kan ik er aan doen,
ik ben als machine geschapen
en geraderd is mijn lot,
was al een machientje toen
ik afliep om te gaan slapen
maar ga nu als machine kapot.
Fort Worth, 20 mei 2013
