[p. 62]
De vader van Su Dongpo
De grootvader van Su Dongpo begint laat in zijn leven duizenden gedichten te schrijven.
Hij is dronken als hij hoort dat zijn tweede zoon geslaagd is voor de examens.
Hij klimt op een ezel en rijdt door het dorp om het te vieren.
De beste dag van zijn leven.
Zijn eerste zoon, de vader van Su Dongpo, zakt drie keer voor de examens.
Als hij oud is wil hij ze niet nog een keer doen.
Als in een droom waarin iemand de examens nog een keer moet doen.
Hij weet dat hij voor de examens geslaagd is, maar dat telt niet meer.
Zijn zoons, Su Dongpo en Su Ziyou, slagen schitterend voor de examens.
Als twee toekomstige eerste ministers.
Ouyang Xiu, de examinator van zijn zoons, heeft het beste gelezen wat hun vader kan schrijven.
Als hij werk voor hem heeft kan hij hem dit geven.
[p. 63]
Su Dongpo en zijn broer Su Ziyou
In twee bedden naast elkaar
terwijl het buiten regent,
als zij allebei gestopt zijn
de staat te helpen besturen.
Lang geleden voor het eerst in de hoofdstad
hoofd en hart vol met boeken.
Verwonderd over wat een minister vandaag zegt.
Hem een brief sturen?
Zij zijn toch geen dertien, veertien meer.
Als een van hen een ministerie aangeboden werd zou hij ja moeten zeggen.
Hun loopbanen op en neer:
minister, gevangenis, dan weer minister, dan weer verbanning.
In de gevangenis schrijft een broer
dat als hij in de gevangenis doodgaat
de ander op een nacht dat het regent
aan hem kan denken.
[p. 64]
Su Dongpo. Jia Dao
Ik word ouder en verlang naar tegenover u te zitten en met u te praten.
Tegenover een gast zitten en zwijgen is niet altijd de lichtste manier.
Lang geleden was u misschien Jia Dao
die zijn schouders ophaalde over de kou van de nacht
en een gedicht ging schrijven.
Een nacht blijven, een ongevraagde gast,
bij iemand die later lang stil kan zijn.
Niet eerlijk dat ik dit bezoek belangrijk vind.
[p. 65]
Su Dongpo
Su Dongpo maakt zijn eigen inkt uit roet.
Hij verbrandt dit, verbrandt dat, en bijna het huis waarin hij woont.
Su Dongpo maakt zijn eigen medicijn om niet dood te gaan.
Hij windt zich toch te snel op om niet dood te hoeven gaan.
Proberen aan een kalm landschap te denken waarin hij staat en rondkijkt.
Misschien bestaat dat landschap, maar proberen helpt toch niet daarheen te komen.
Niet bitter worden om wat afgenomen is, maar ook niet vergeten wat afgenomen is.
Wat afgenomen is verdient beter.
Lees de Tirade Blog
De onwaarachtigheid van bont
Larousse 9 ‘Fur coats are worn by beautiful animals and ugly people’ luidt de oude protestslogan tegen de bontindustrie. Toen ik vorige week door een zeer kerstachtig London slenterde, kon ik het eerste deel van de stelling niet bevestigd krijgen – ik heb tegen mijn verwachting en gewoonte in geen vos gezien in de stad,...
Lees verderBestormen
In Geerten Meijsings recente en smakelijke Brieven aan mijn uitgever herneemt hij wat al eens beschreven werd in De grachtengordel: ‘In het najaar van 1970 besloten wij – de harde kern van het schrijvers- en filmcollectief Joyce & Co. – met een militaire operatie in Amsterdam een uitgever te vinden. […] Op een plattegrond van...
Lees verderKamervrees
Utrecht, 16 december 2024 Beste Izaak en Ties, Na jullie aandoenlijke bekentenissen over ernstig drugsgebruik betreur ik het eerlijk gezegd niet dat ik jullie nooit tijdens een ongedwongen duinwandeling tegen het lijf ben gelopen. Ja, gelukkig troffen we mekaar pas binnenboezemlijk in een later, meer gerijpter stadium, als ik dat zo mag zeggen? Die gloeiende...
Lees verder
Blog archief