[p. 88]
Peter Drehmanns
Gedichten
De dertiende dode
met reddingsvest nog wel
een trouwring ontbrak, een uurwerk
ging evenmin gepaard met haar en
een litteken her en der had het
eenvoudiger gemaakt voor de vaststellers
die slechts vaststelden dat zij onvaststelbaar
bleef zolang niemand haar miste
met gindse hemelsblauwe ogen
ondergelopen met zeewater
waarin jukeboxen en kale kleerhangers
haar paranimfen van het laatste ogenblik
waren op weg naar het vasteland
waar men vermoedens uitsprak
over ongeregistreerde passagiers
[p. 89]
Precisering
Ik ben niet degene
die zijn problemen mee naar huis neemt
ik ben niet de man in de trein
tussen alle anderen
niet degene die zijn bloed
te slapen legt in een kantoortuin
of plotgericht de clou incasseert.
Niet uitgediept tot bagger, niet geladen
tot/met betekenis ben ik
niet de as die verstrooid
moet worden, niet een kind
van gescheiden ouders
of de zoon van een verstofte mijnwerker.
Weet wel: ik zit in mijn stoel
met miskende tepels en afgebrande vleugels
niet doodgeboren maar gewoon
ontoelaatbaar onteerd.
