[p. 70]
Rutger Kopland
Gedicht
Vader, ik zie je gezicht weer, jaren
na je dood – bijna een schaduw
in deze ruimte, een schaduw
wit van de hitte – eenzame
steen in de hemel, de zee.
Een romeins veldherenhoofd, kapot
geslagen neus, opengereten mond,
lege oogkassen omhoog naar
de zon, in een woestijn.
Bijna een schreeuw nog om
deze dood.
Vader, je gezicht daar, zo’n
eiland waar nooit iemand
heeft gewoond, waar
nooit iemand komt.
