Met open dak muziek. Steeds weer

hetzelfde, maar steeds minder snel,

dus anders. Het droevig haperen,

de toon die graag nog wil, en bijna

niet meer kan. Je ziet ineens dat

er geen echte bloemen voor het raam,

geen waaiende vitrages zijn. Deur

dicht, het wezenloze tuintje, altijd

zomer, alles stil.