Niet altijd wijst de weg zichzelf. Er zijn er

die zich verliezen in steeds meer en steeds

minder doorzichtige stenige zijpaden, in omhoog

en omlaag zonder duidelijk doel, en nog altijd

is het een weg, met de sporen die daarop wijzen.

Misschien, denk je ergens, halverwege of waar

het ook mag zijn, als je in kalme angst meent

verdwaald te zijn en zelfs de weg terug nooit

meer te zullen vinden, misschien is er een oog

dat deze verwarde weg ziet als een rechte lijn,

als een pijl, die zonder omhaal afvliegt op

het doel. Vertrouw daarom de weg, altijd, want

hoe dan ook, hij komt aan, anders was hij er niet.