[p. 211]
Twee gedichten
Elizabeth Bedijs.
Naar de film
dat is zoals een kameleon
zich voelt in het Pantheon
een echte vrijbuiter
maar
eenmaal vrij en buiten
verstild, verstomd en soms
verregend.
The rosary
I knew a man
he liked rosebuds –
lo, what happened?
the rosebud
very slowly
unfolded
and he ran away,
couldn’t stand – Roses.
