[p. 419]
Twee gedichten
Johanna Schouten-Elsenhout
Nieuwe morgen
In de druppels van de kleine regentijd
– o mijn lieije –
op de diamanten wegen van de nacht
zie ik je terug schrikken
voor de donkere jaren
in mijn leven. Je ontwaakte
als een oude droom die weer tot leven kwam.
Een vertrouwde neger die lag te slapen
tussen de duistere paden van het leven,
vloog op als een mug met koperen angel
om leven te zoeken waar dat verborgen lag
tussen zon en regen
onder taaie luchtwortels:
hoe wervelen ze in de wind
en rukken de bomen heen en weer.
Hand over hand wordt het hart gewonnen
Bloed houdt het lichaam gevangen.
Ach, meisje, met je licht gezicht
en je diepe ware liefde,
je hebt je gewaagd op het gouden pad:
een nieuwe morgen
tussen fajalobi struiken.
Vertaling Jan Voorhoeve
Binnenkort verschijnt een keuze van haar gedichten in vertaling bij uitgeverij Flamboyant, Rotterdam
[p. 420]
Mijn droom
Hoor mijn stem
als een zeemeeuw krijsen
achter de rotsen
Mijn hart slaat in doodsangst
Ik zoek een schuilplaats
waar liefde woont.
Ik vlieg als een zonnevogel
in zware storm
over de hoogste bergen.
Stroomversnellingen horen mij roepen.
Mijn lijf zwenkt her en der.
Alleen de lucht ziet
mijn benauwdheid.
O mijn vaderland, mijn rozenstruik,
mijn nest!
Als straks de dood mij aantast
in mijn droom.
Vertaling Jan Voorhoeve
