[p. 399]
visje, mijn broertje van heel lang geleden,
wat moet jij toch, en wat moet ik
in deze jungle van haken en ogen
uit een gebloemd kastpapiertje geprikt?
visje, mijn broertje, kijk toch eens even
vlug vlug door onze periscoop.
wat zie je? wat zie je? een sleepnet? een leefnet?
dat licht? gaat het aan? wordt het uitgedoofd?
visje, mijn broertje, kom naast mij zwemmen,
ik ben nog maar aan de schuivende hengel.
hoog in de hemel hangt een gezicht,
het vriest al het water boven mij dicht.
visje, mijn broertje, ik heb het zo koud,
mijn benen willen niet meer bewegen.
vuile verrader! waarom ben je dood?
heb ik je dan zelf aan dit mes geregen?
Lees de Tirade Blog
Eigen mensen
Ik wil wat elke ouder wil: dat mijn kinderen mensen om zich heen verzamelen die mijn taak uiteindelijk over kunnen nemen; vrienden bij wie ze zichzelf mogen zijn en zich veilig voelen, maar die hen ook stimuleren om de wereld te ontdekken en zich verder te ontwikkelen. Hoe meer ik hierover nadenk, hoe moeilijker de...
Lees verderVlinders en vijanden – over schoonheid en verlies
Larousse 17 voor Olaf In de documentaire Mein Liebster Feind van Werner Herzog zit een betoverende scène zoals je die alleen kunt zien in films van Herzog: het toeval hielp. De film draait om de acteur Klaus Kinski en maakt vooral duidelijk wat een onmogelijke man dat geweest moet zijn. Op zeker moment staat de...
Lees verderOp tijd
Rob was mooi op tijd en ik besefte maar weer eens dat ik een man gebleken ben die punctualiteit waardeert. Vijftig worden – eenenvijftig worden – maakt een hoop dingen duidelijk. Ik houd van literatuur, muziek, koken, wijn, film en theater; ik houd niet van beeldende kunst en telaatkomers. Waar ik helaas ook van houd...
Lees verder
Blog archief