‘Ik weet, dat ik, naar de bevinding bij

het hoogste reiken der wijsgeerige

gedachte, in den hemel ben.’ – Gun mij

van deze tere troost het zerige.

 

Want toen ik leefde zag ik hoe mijn hand

bewoog of zelf zich voelde warm en vast –

schonk ik de hemel vol tot aan de rand

waar de ene eeuwigheid de andere wast.

 

De kunst het leven en het leven kunst,

of dood het leven en het leven dood.

Ik ben nog niet voorbij mijn deelgeheel.

 

Ons sterven is niet niets, maar ook niet veel.

Details bespaar ik je, want zij zijn groot.

Zij maken God onzichtbaar. Eer die gunst.